عرفاء:مصدر/عملی/ناصریح/کنایی/کنادین/علنئا/آمویاءی/عملاءی/نکنین
«مصدر آمویْمائی عَمَلاءی نِکُنین» یک نوع مصدر عملی است که با افزودن وَنْدامو «نـ» به بن مضارع یک «مصدر کُنادین عَلَنِئا» ساخته میشود. در مصدر جدید، «مفعول» در جایگاه «مفعول دوم [※ چیزی که بگونهای متمم معنایی در یک فعل میباشد] » میباشد؛ مثلا، در «نِبَشِّرْدَن ([؟] مورد تحتبشارتزایی قرار دادن)» (بشارتدیده کردن) «مفعول» چیزی است که بشارت بیابد:
- مثال. پیامبران مردم را نِبَشِّرْدَنْد (؟ مورد تحتبشارتزایی قرار دادند).ترجمه: پیامبران مردم را بشارتدیده کردند.
بهعبارتی، «مفعول» (مردم) در جایگاه «مفعول دوم [※ چیزی که بگونهای متمم معنایی در یک فعل میباشد] » مصدر «بَشِّرْدَن ([؟] مورد بشارتگرفتن قرار دادن)» میباشد:
- مثال. عَذِبْدَن ([؟] مورد عذابشدن قرار دادن) کُفِرَنْدِگان ([؟] کافران) را به مردم بِبَشِّر (؟ مورد بشارتگرفتن قرار بده).ترجمه: عذاب کردن کافران را به مردم بشارت بده.